Katalog zbiorów biblioteki

"Bycie matką według zamysłu Bożego wymaga osobistego zaangażowania. Dlaczego? Ponieważ macierzyństwo jest Bożym powołaniem. Święty Jan Paweł II pisze: W macierzyństwie kobiety, złączonym z ojcostwem mężczyzny, odzwierciedla się ta odwieczna tajemnica rodzenia, która jest w Bogu samym, w Bogu Trójjedynym. Przez rodzenie i wychowanie dzieci matki są zaproszone do udziału w rodzicielstwie samego Boga" - fragment książki.Przeżywanie macierzyństwa jako powołania nie było nigdy łatwe, a obecnie jest trudniejsze niż kiedykolwiek. Kościół ukazuje nam wiele przykładów świętych matek (św. Monika, św. Zelia Martin, czy św. Joanna Beretta Molla), których życie stało się świadectwem przeżywania wiary przez pryzmat macierzyństwa. Autorka podpowiada jak przygotować się do roli matki, zachęca też kobiety do spojrzenia na siebie w zupełnie nowej perspektywie: jako żony, córki swoich rodziców, czy dziecka Bożego. Dzieli się również swoim doświadczeniem jak rozmawiać ze swoimi dziećmi, jak pozwolić im odejść i się usamodzielnić oraz jak się za nie modlić. Nie zapomina w tym wszystkim o aspekcie duchowym. Każdy rozdział został opatrzony propozycją tekstu do modlitwy osobistej i pytaniami do refleksji.Opis wydawcy.

Przedstawiamy niezwykłą publikację. Czytając ją, zapoznajemy się z jednej strony z dziejami zwyczajnej, typowej dla drugiej połowy XX wieku podkarpackiej rodziny, z drugiej strony zaś wchodzimy w wewnętrzny świat Autorki, w historię jej duszy. Listy ukazują bowiem jej głębokie autentyczne życie duchowe. Duchowość, odsłaniająca się w listach, wyrastała z codzienności życia i karmiła się codziennością."W lekturze Listów Matki Anny Augustyn uderzyły mnie słowa: Jedno najważniejsze pozostało mi w myśli, żeby Pan Jezus był zawsze w sercu i żeby Mu tam było dobrze. Modląc się i rozwijając w sobie życie duchowe często myślimy najpierw o tym, by nam było dobrze z Panem Jezusem. Mądra Matka wielu dzieci, nauczona ofiary z siebie, proponuje odwrócić myślenie i troszczyć się o to, by Jezusowi było dobrze z nami. Jeśli w taki sposób, przekraczając siebie, będziemy pocieszać Jezusa, nie będziemy musieli martwić się o pocieszenie i pokój serca dla nas samych. On nas na pewno pocieszy".